26 jaar!!

Hallo Iedereen!

Op veler verzoek weer een verhaal uit Suriname. Maar allereerst wil ik iedereen bedanken die me via de telefoon, mail, e-card, krabbels en berichten op mijn site heeft gefeliciteerd! Iedereen schat me hier op een jaartje of drieëntwintig maar ben dan toch echt zesentwintig jaar geworden! Je zou denken dat je dan echt serieus aan de slag moet maar voorlopig blijf ik hier toch genieten...

Op vrijdag 2 juni hebben we met een voetbalteam bestaande uit Nederlandse stagiaires gevoetbald tegen het Surinaamse bedrijf Surmac in het Clarence Seedorf Stadion. Aangezien de heren allemaal hun vooral vrouwelijke fans hadden meegenomen, vertrokken we met 3 bussen vol richting het Seedorf Stadion. In de kleedkamer werden de shirts uitgedeeld en we speelden in het magische rood van Bayern Munchen. Omdat ik en Jochem als enige hier in Suriname hebben gevoetbald en over enige conditie beschikten stonden we samen op het middenveld. Na 20 minuten krijg ik op het middenveld de bal in bezit en drijf op naar de 16-meter van tegenstander. Vanaf 20 meter besluit ik mijn geluk te beproeven en schiet geplaatst de bal in de rechterkruising: 1-0! Voor de rust weet de tegenstander nog tegen te scoren door geknoei in onze defensie waardoor we met 1-1 gaan rusten. Dit mag zeker een verrassing zijn omdat de meeste stagiaires de afgelopen maanden niet gesport of een bal aangeraakt hebben. In de rust bleek dan ook dat de meeste jongens alles al in de eerste helft hadden gegeven en eerder dood dan levend waren. De tweede helft had de tegenstanders nog enkele troeven ingezet en nu werden we dan ook echt overlopen. In het begin ging het nog wel maar al snel stonden alle wissels uitgeput langs de kant en het was een geluk dat we nog een redelijke keeper op goal hadden anders stonden de dubbele cijfers al op het scorebord. Bij 4-1 voor de tegenstander probeer ik weer een rush op het middenveld, speel de bal af naar rechts en krijg hem daarna weer terug waardoor ik randje 16 hem snoeihard tegen de touwen schiet. Het publiek begint weer op te leven en mijn tweede doelpunt is gemaakt! Helaas wist de tegenstander ook nog drie keer te scoren waardoor we met 7-2 verliezen. In de laatste minuut schiet bij mij dan ook nog de kramp erin waardoor ik weer geen 90 minuten heb gespeeld...Na afloop kreeg ik van iedereen complimenten voor mijn spel en mijn doelpunten zelfs van Johan Seedorf, vader van, die daar als beheerder aanwezig was.

Gelukkig was er die avond een pool-party waardoor we met het hele team heerlijk kunnen bijkomen in het zwembad. Met een biertje in de hand, harde muziek en lekker relaxen in een zwembad, wat wil je nog meer na zo’n wedstrijd!

De volgende dag moesten we al vroeg op omdat er een weekendje gepland stond in Overbridge wat een vakantieressort is en waar we 2 bungalows gehuurd hadden. Heerlijk om na 3 maanden eindelijk weer eens een warme douche te hebben! Ook zijn we cultureel bezig geweest en hebben we de jodensavanne, de eerste joodse nederzetting in Suriname, bezocht.

De week erop stond de revanche te wachten tegen Surmac. Deze keer in het Essed-stadion waar een kunstgrasveld in ligt en dus beter bespeelbaar. De Bayern Munchen shirts waren omgewisseld in een echt oranje tenue en iedereen was gebrand op een overwinning. Helaas werd ook deze wedstrijd verloren, nu met 2-0. Wel heb ik eindelijk mijn eerste volledige wedstrijd gespeeld in Suriname!

De volgende dag hadden Jochem en ik ook nog toegezegd met een voetbaltoernooi van een internaat mee te doen. Als een vrouw je in de kroeg dat vraagt en allerlei beloftes doet kan je natuurlijk geen nee zeggen... Dus om half 9 stonden we daar weer na 4 uurtjes geslapen te hebben en overal spierpijn van de wedstrijd van de vorige dag. Was het veld in het Seedorf Stadion al niet best, hier stond op het hele veld gewoon 15 centimeter water! Ging de wedstrijd dan wel door? Natuurlijk! Toen om half 11 de tegenstander eindelijk aanwezig was kon de wedstrijd beginnen. Ach het was best komisch om een soort waterpolo met de voet te spelen. En natuurlijk weer beide wedstrijden verloren...

Omdat de moeder van Jochem nog geld had gestort voor de watersnood besloten we dit te doneren aan het internaat en hebben we ze een televisie kado gedaan. Jochem en ik op het podium om ze dit te overhandigen werden we door het hele internaat toegezongen als dank. Stonden we daar als rijke blanken, voelde me weer even in de tijd van de landheren en de slavernij.

Ben ik hier een beetje aan het voetballen maar veel belangrijker is natuurlijk het voetbal in Duitsland. Hier is ongeveer driekwart van de bevolking voor Brazilië een kwart voor Argentinië en alle stagiaires voor Nederland. Hier worden de wedstrijden van Nederland gekeken in Cafe ’t Vat en dan is het dus een ware Oranjezee en super gezellig. Zeker als het zondagochtend 10uur is en Nederland moet aantreden tegen Servië-Montenegro.... Ook staat er op mijn kantoor een televisie waardoor ik tot nu toe bijna alle wedstrijden heb kunnen volgen!

Afgelopen woensdag was dus mijn verjaardag. Dinsdag dus de kroeg in en om 12uur werd ik door iedereen gefeliciteerd! Ook woensdag kwamen allemaal dames naar me toe om me te zoenen en te feliciteren met mijn verjaardag. Had dus ook een shirt van mijn huis gekregen waarop stond dat ik 26 was geworden. Na eerst met alle Nederlanders de wedstrijd tegen Argentinië te hebben gekeken zijn we met 20 man gaan uiteten en daarna de kroeg nog in geweest. Helaas viel het eten niet zo goed want ben nu al 2 dagen aan de schijterij... Stop nu dus ook want moet weer rennen....en Spanje-Saudie-Arabie begint zo!


Groeten vanuit Paramaribo!

Ps Pa en Ma ik hoop dat jullie een fijne 40 jarige bruiloft hebben gehad! Ik heb er in ieder geval op jullie geproostt!