en het lot bepaalde...

Aan alles komt een eind en ook mijn verblijf in Suriname komt in zicht. Aanstaande donderdag komen mijn ouders en mijn zussie aan in Suriname en de dag erna is gelijk mijn laatste ‘officiële’ stagedag. Officieel omdat ik waarschijnlijk nog een paar dagen moet terugkomen om het een en ander te regelen.

De maand juni was relatief een rustige maand, de afgelopen twee weken waren daarin tegen redelijk hectisch en heb ik nog een bult werk moeten verrichten omdat afgelopen vrijdag de presentatie was van mijn rapport “Semi-profleague; Nu of Nooit!”. De timing om de week daarvoor voor vier dagen naar Frans-Guyana te gaan kwam daarom ook niet heel tactisch maar het lot besliste dat Frankrijk in de WK-finale stond en we daarom maar besloten om een tripje te maken naar het 97e departement van Frankrijk: Frans-Guyana.

Erik-Jan, Jochem en ik wilde vrijdagochtend vroeg vertrekken richting Albina om de boot te pakken naar Frans-Guyana maar aangezien ik post had gekregen dat op het postkantoor al 2 weken een pakje voor me lag (de post wordt in Suriname pas bezorgt als er voor een bepaalde wijk genoeg post is), moest ik dit natuurlijk eerst ophalen. Na een uur wachten had ik eindelijk het lang verwachtte pakketje met zak drop, broer en zussies dit smaakte onderweg heerlijk!! Op weg dus naar Frans-Guyana (FG)!! In Albina aangekomen met de taxi, 2uur rijden voor 10 euro de man, werd de auto bestormt door allemaal bootsmannen die je allemaal naar de overkant willen varen. Na enige onderhandelingen en dreigementen dat ze je tas toch echt moesten loslaten hadden we een deal gemaakt met een bootsman die ons kon overbrengen, maar wel op de illegale wijze, Jochem had namelijk niet de juiste papieren om via de douane binnen te komen. Dus netzoals in mijn eerste week waar ik ook een klein bezoekje had gebracht aan FG liepen we weer door de open gereten containers die daar staan om mensen tegen te houden maar wat ze nu allemaal gedogen. Ondanks het maar 10 minuten varen is, is het aan de andere kant van de rivier totaal anders. Waar het in Suriname allemaal oud en aftands is, de wegen zijn nauwelijks geasfalteerd er rijden alleen maar oude Japanse auto’s en de huizen zijn veelal vervallen, is FG net Frankrijk met mooie nieuwe Franse auto’s die rechts rijden in plaats van links, alle wegen zijn netjes geasfalteerd en de huizen zien er allemaal keurig uit.

In Saint-Lorent waar we aankwamen hebben we een auto gehuurd en koers gemaakt naar Cayenne de hoofdstad van FG. Hier konden we weer heerlijk genieten van de heerlijke franse keuken en de lekkere franse wijnen. Ook konden we weer heerlijk genieten van een warme douche in het hotel. De zaterdag hebben we een strand opgezocht en kwamen we bij een totaal verlaten strand uit met wuivende palmbomen aan de rand en uitzicht op de Atlantische Oceaan met een strak blauwe lucht en knetterende zon. Na 2 uurtjes was het dan ook wel weer mooi geweest omdat mijn huidje toch weer erg begon te verkleuren omdat daar vlakbij de evenaar die zon toch iets harder brand... ’s avonds nog in een vage discotheek beland waar de entree een fles red label was en er vooral veel oude mannen waren en te jonge dames....

Zondag bepaalde het lot dat we de Finale op duivelseiland moesten kijken. Hier waar vroeger de grootste criminelen van Frankrijk naartoe werden verbannen, is nu een bounty eiland geworden wat vooral door toeristen wordt bezocht. Dus wij moesten er ook naartoe. Nadeel was wel dat de finale waarvoor we eigenlijk naar FG waren gegaan nu op een eiland midden in de Atlantische Oceaan moesten gaan kijken... Toch was het zeker de moeite waard om met een catamaran naar het eiland te gaan en de dag daar door te brengen. Het lot bepaalde ook nog eens dat Frankrijk verloor zodat we geeneens het grote feest in Cayenne hadden gemist. De volgende dag moesten we toch echt nog één keer genieten van een lekker broodje brie en een espresso wat een verademing is na 5 maanden oploskoffie... Op de terugweg reden nog twee Belgen mee die we in het hotel hadden leren kennen en zette we weer koers richting Paramaribo.

Omdat afgelopen vrijdag de presentatie van mijn rapport: “Semi-profleague, Nu of Nooit!!” stond gepland moest er nog heel wat gebeuren. De bedoeling was namelijk dat ik mijn rapport zou presenteren en dat er daarna er een discussie op gang zou worden gebracht door middel van een panel die de discussie zou aangaan met mensen uit de zaal. Toch is het allemaal gelukt en was de presentatie een succes! Van tevoren hadden we erop gehoopt dat er 30 á 40 man zou komen, uiteindelijk waren het er een kleine honderd man waaronder 2 tv-ploegen en journalisten van de 4 grote kranten van Suriname. Hierdoor kreeg het in de media ook nog eens volop aandacht met 2 grote items in de sportprogramma’s. Tijdens de discussie had niet iedereen de zelfde zienswijze als ik, maar iedereen was er wel over eens dat er een semi-profleague moet komen in Suriname. Ondanks dat er 2 mannen waren die klaagden dat er weer een Bakra kwam vertellen hoe ze het voetbal moesten organiseren was iedereen er over eens dat het erg goed was dat er zo’n discussieavond werd georganiseerd waardoor het lijkt dat het heikele punt (ze praten al 9 jaar over het opzetten van een profleague) nu misschien eindelijk eens wat kan worden.

Deze laatste week wordt het dus nog even aanpoten, want ik moet de aanbevelingen die gedaan zijn tijdens de avond nog verwerken in het definitieve verslag, maar ik denk toch dat een Semi-profleague nu dan eindelijk eraan zit te komen....

Aanstaande donderdag zie ik dan eindelijk weer eens mijn ouders en mijn zussie! Tevens is het begin van mijn vakantie! Heb er dus erg veel zin in. Er staan mooie tripjes op het programma en een concert van reggaeband Gentlemen! Pa, laat je haren dus ff groeien dan kunnen hier de rastavlechten erin! Je kan ook gewoon je Gullit-petje meenemen...

6 augustus land ik samen met mijn ouders en Liesette weer op Schiphol. Tot die tijd blijf ik nog even van het Surinaamse leven genieten!

Zie jullie allemaal snel weer!