Nu echt begonnen met afstuderen!

Hallo mensen!! Hier weer een berichtje van mij!

Inmiddels heb ik al een week stage bij FCS Nacional erop zitten en begin ik al aardig mijn plek te vinden. Dit komt ook doordat ik gister eindelijk mijn eigen kantoor heb gekregen op Nacionello. Tot nu toe zat ik op een hotelkamer met 2 andere stagieres die ook bij Nacional stage lopen en bezig zijn hier een computernetwerk aan te leggen of zoiets....

Voor mij is het voorlopig nog oriënteren en heeeel veeeel dossiers doorlezen maar kom daar wel steeds interessante dingen tegen, je begrijpt af en toe niet hoe dingen hier gedaan worden, alsof je 30 jaar in de tijd terug gaat. Maar in eerste instantie zal ik moeten kijken naar de mogelijkheden om hier betaald voetbal op te zetten en het op poten zetten van een nationale voetbalschool. En nadat ik vertelde dat ik later in eventmanagement wil verder gaan werd ik ook al benoemd tot hoofd van het multiculturele kwakoe-festival.....

Maar zal kort iets vertellen over mijn clubbie. Het is 45 jaar geleden opgezet als S.V. Boxel, heeft altijd in de lagere regionen van het Surinaams voetbal gespeeld en vijf jaar geleden is de Heer Jaikaran, tevens mijn stagebegeleider, hier de scepter gaan zwaaien. Hij heeft veel geld in de club geinvesteerd en veel veranderingen aangebracht. Zo heeft hij de naam veranderd in F.C.S. Nacional en is er een nieuw sportpark gekomen in Wanica, wat ongeveer een half uur van Paramaribo ligt, genaamd Nacionello. En zijn er nieuwe spelers aangetrokken waardoor ze in 3 jaar tijd in de hoofdklasse speelden en in 2004 zelfs kampioen van Suriname zijn geworden.

Afgelopen zaterdag ben ik naar een wedstrijd gaan kijken van het eerst elftal en het niveau is ongeveer vergelijkbaar met de 2e klasse in Nederland. Hier wordt alleen meer het kick and rush voetbal gespeeld waardoor het fysieker is en minder tactisch/technisch verzorgd. Dankzij mijn goede aanmoedigingen hebben ze met 2-1 gewonnen en staan ze nu 2e met één punt achter de koploper, Robin Hood. Afgelopen week heb ik veel met dhr Jaikaran meegelopen en hij heeft me werkelijk aan iedereen voorgesteld. Heb dus duizenden handen geschud en tegen idereen vertelt hij dat ik de spits ben die Nacional kampioen gaat maken en ik moet daarna dan weer vertellen dat echt niet zo goed ben en nog geblesseerd bla bla.

Zondag probeerde ik weer even rustig met de Surinaamse jeugd van de kwattaweg een balletje te trappen maar dit was niet zo’n goed idee na 10 minuten kreeg ik een trap tegen mijn been waardoor ik amper kon lopen. Gelukkig hebben ze een wonderdokter bij Nacional die heeft me met behulp van acupunctuur en elektrische shocken mijn been behandeld en het bleek dat mijn pees zwaar beschadigt was maar sinds vandaag heb ik er geen last meer van en hij zegt dat ik volgende week alweer kan voetballen!!

Maar genoeg over voetbal...heb namelijk ook al mijn eerste tripje gehad! We gingen met een paar vrienden van dhr Jaikaran en de 2 andere stagieres naar Albina dat aan de oostgrens van Suriname ligt. Vooraf werd er natuurlijk goed ingeslagen want een Surinamer gaat niet op pad zonder eten en drinken voor tenminste 1 dag. Dus genoeg roti meegenomen en een hele koelbox vol drank! De reis duurde vier uur ondanks dat het maar 200 kilometer is maar de weg is zo drama dat je niet harder dan 50 km/u kan. Albina schijnt vroeger een hele mooie stad te zijn geweest maar door de burgeroorlog aangewakkerd door Brunswijk ziet de stad er niet meer uit. Hiervandaan zijn we overgestoken met een houten bootje die ons overbracht naar Frans-Guyana. Hier hebben we in een fantastisch restaurantje in de stijl van The Pirates of the Caraïben een lekker frans stokbroodje gegeten. Je kan zonder paspoort de grens oversteken omdat het voor de douane geen doen is om de 600 kilometer Marowijnerivier dat de natuurlijke grens vormt tussen Suriname en Frans-Guyana. Je komt dan wel op een strandje terecht waar je door een gat in een zeecontainer in de westerse wereld aankomt. Hier rijden de auto’s weer rechts en ziet het er erg netjes en schoon uit, wat een verschil met Suriname! Op de terugweg zijn we nog langs Mongoe gereden waar een voormalig buitenhuis staat van Beatrix en Claus en alles in het huis is nog steeds in de jaren 80 stijl. Een van de vrienden kende de conciërge hier en we werden weer met open armen ontvangen en gelijk kwam de whisky, bacardi en bier weer op tafel!! Ook voor de driver natuurlijk! Gelukkig zijn we allemaal weer veilig thuisgekomen en het was echt een te gekke dag en heb me echt verbaasd hoe open de Surinamers allemaal zijn.

Zondag ga ik weer kijken naar het voetbal deze keer moeten ze uit maar zal daar dan ook een aantal foto’s schieten.

Het is een beetje lang geworden maar zal voortaan wat vaker berichtjes plaatsen

Groetjes uit Suriname!!