Pasen

Hallo allemaal,

Na 2 weken eindelijk weer een berichtje uit Suriname! Afgelopen weken is er weer genoeg gebeurd dus heb weer heel wat te vertellen.

Zo heb ik de kwattaweg tijdelijk vaarwel gezegd en ben ik verhuist naar een ander onderkomen. Mijn andere huisgenoot kon voor 5 weken op een huis passen van een vrouw die voor werkzaamheden een tijd in het binnenland verbleef. Aangezien hij het gezelliger vond dat ik meeging zijn we met z’n tweeën tijdelijk in dat huis getrokken, de 12 vrouwen aan de kwattaweg achterlatend. De huur aan de kwatta heb ik wel aangehouden en nu heb ik dus twee huizen waar ik kan verblijven. Afgelopen week zijn er dus 3 vrouwen vertrokken. Eentje was al eerder vertrokken en afgelopen woensdag zouden Joyce en Els richting Nederland vertrekken. Na dinsdagavond een groot afscheidsfeest te hebben gehouden gingen ze woensdag richting vliegveld Zanderij. Omdat het vliegveld een uur vertraging had besloten ze ook een uur later naar Zanderij te vertrekken. Bij Zanderij aangekomen bleek dat ze gewoon op de gewone tijd hadden moeten inchecken en dat ze daarvoor nu veel te laat waren en hun plaatsen al waren weggeven!! Oeps foutje! Gelukkig is het met een sisser afgelopen en konden ze kosteloos hun ticket wijzigen en vertrokken ze 2 dagen later... Hierdoor hadden ze wel tijd mijn fiets te pimpen in Parbo-style (zie foto) Het wordt dus rustiger aan de kwatta en volgende week vertrekken er weer 2 vrouwen. Wel komt er de komende weken veel bezoek langs van een aantal stagiaires. Veel ouders en een aantal vriendinnen komen langs om te kijken hoe het hier in Suriname aan toe gaat.

De afgelopen 2 weken ben ik ook goed bezig geweest met mijn stage. Mijn stagebegeleider was voor twee weken naar Nederland vertrokken en heeft mij in die periode de tijd te geven met veel mensen uit de voetbalwereld te praten zodat ik een duidelijk beeld zou krijgen van de huidige situatie van het Surinaams voetbal. De eerste gesprekken verliepen erg leuk en ze waren ook enthousiast over mijn onderzoeken alhoewel ze ook kanttekeningen plaatsten, zeker met betrekking tot de behulpzaamheid van de Surinaamse voetbalbond (SVB). Daarom dus ook een gesprek gehad met het bestuur van de SVB. Dit gesprek verliep iets minder goed en ze gaven aan op dit moment absoluut niet de organisatie van een profleague of een voetbalschool aan te kunnen. Wat al eerder door meerdere mensen werd verteld, dat de SVB absoluut niet geschikt is, werd tijdens dit gesprek weer even bevestigd. Wel jammer omdat ik hoopte dat de SVB ook enthousiast zou zijn om het voetbal naar een hoger niveau te tillen. Helaas konden ze mijn enthousiasme niet delen. In het begin baalde ik hier goed van maar heb nu alles op een rijtje gezet en zie gelukkig nog steeds mogelijkheden voor mijn onderzoek. Mijn stagebegeleider is nu ook weer terug uit Nederland en ik wacht op een gesprek met hem zodat ik met hem kan overleggen hoe ik het nu verder ga aanpakken.

Afgelopen weekend was het dus Pasen en dat vieren ze hier ook uitgebreid met veel vrije dagen! Daarom hadden we besloten een Pick-up truck te huren en een beetje rond te scheuren in de omgeving van Paramaribo. Eerst zijn we richting de Atlantische Oceaan gereden maar daar aangekomen bleek het eb te zijn en de zee erg ver van ons vandaan. Daarna zijn we het binnenland ingetrokken waar geen asfalt wegen en alleen maar bauxietwegen zijn. Dit is een soort rode gravel waarvan de wegen zijn gemaakt inclusief veel hobbels en gaten in de weg. Hier zijn ook mooie zandvlaktes waar we de Jeep op de proef konden stellen. Ondanks ik mijn hart soms vasthield als er een vrouw achter het stuur zat was het erg stoer allemaal. Zelfs het links rijden ging bijna vlekkeloos!

Palmzondag organiseerde 2 studenten bij Hotel Krasnapolsky een Paasbrunch. Geheel met gospelkoor en heerlijk eten heb ik toch nog iets van het paasfeest meegekregen. Aangezien nog veel mensen brak in hun mandje lagen zat ik heel romantisch samen met Ellen te genieten van deze brunch en de paasliederen.

Aangezien Suriname geen bioscoop kent maar ze toch de Surinaamse film de Bolletjes Blues willen vertonen heeft Cafe Broki zijn eigen bioscoop gemaakt. Dit op een terras aan de surinamerivier waar de film werd vertoont in de buitenlucht. Erg mooie entourage wat de film mooier maakt dan wat ie werkelijk is. Toch wil ik hem nomineren als tip van de week. Ik hoorde dat ie ook in Nederland draait dus als je de kans krijgt moet je hem echt zien!

Gister nog een heerlijk dagje gehad en lekker aan het zwembad gelegen en vandaag weer begonnen met een weekje stage. Ook nog een paar daagjes trainen en hoop dan zaterdag mijn debuut te maken! Onderaan staan nog een paar foto’s en ik zal jullie snel weer wat schrijven!

Doeidoei

Ps vanaf deze week op veler verzoek een aparte collumn:

De kwattavrouw van de week: Evelien Hoeksema
Evelien is een van de 12 nog overgebleven kwattavrouwen. Zij is de enige die nog witter is dan ik. Maar omdat haar vriendje morgen aankomt wilde ze daar verandering in brengen. Na een dagje aan het zwembad liggen zonder zonnebrand te gebruiken zit ze nu naast me als een rooie kreeft. Zoals Bianca mooi verwoorde: “Met rood haar sproeten en geen pigment is het vrij lastig enige kleur te krijgen....” We hopen nu dat ze ervan geleerd heeft en berust in het feit dat ze nooit enige kans maakt op een neger te worden, hooguit om een negertje te produceren.... Maar ja haar vriend komt morgen en hij is ongeveer net zo wit als zijzelf waarschijnlijk gaat ze wel met een wit bolletje in haar buik terug naar het pitoreske Slochteren. Word dit coke of wordt dit een kleine Hoeksema...??? De tijd zal het leren.