No9 Wiendert Hensen.....

Zaterdagochtend 10 uur sta je op met de wetenschap dat je een paar uur later geschiedenis zal schrijven, de eerste bakra (witte) zal dan in een officiële wedstrijd voor F.C.S. Nacional in de Surinaamse eredivisie spelen. De laatste drie wedstrijden waren verloren gegaan en hierdoor was de trainer op non-actief gezet. Met een nieuwe man aan het roer en een pauze van 3 weken in verband met interlands en Pasen moest er deze dag gewonnen worden van Intermoengotapoe, wilden we nog kampioen worden. Het zou een zware wedstrijd worden omdat zij derde staan en wij daar 2 punten achter op een 5 plaats. De hele week stond daarom in het teken van deze wedstrijd, op donderdag en vrijdag werd er bij elkaar gezeten en gediscussieerd over de gang van zaken. Ook werd duidelijk dat ik in de basis zal beginnen op nummer “10” dus achter de spitsen. Ik zal het spel moeten verdelen en de flanken en de spitsen zien te bereiken. Er wordt me verwacht als een soort Maradonna te spelen terwijl ik toch echt gewoon een beperkte voetballer ben....

Dan is het zover om vijf voor half vijf staan we in de catacombe van het stadion. De grensrechter controleert alle schoenen en kijkt of je geen lange nagels hebt. De teams lopen zij aan zij het veld op. Het publiek klapt luid, er zijn er vandaag toch bijna tweehonderd mensen op deze wedstrijd afgekomen. Het is dan ook een heuse kraker tussen de nummer 3 en de nummer 5 van de Surinaamse eredivisie. De omroeper noemt de namen van beide teams op: en met nummer 9 Wiendert Hensen. Op de tribune klinkt een klein gejuich van mijn eigen fanclub, te weten Emy, Tessa en Elizabeth die zijn komen kijken naar mijn eerste wedstrijd. Beide teams staan klaar om de aftrap te nemen en de wissels van beide teams nemen plaats op dezelfde bank. Dezelfde bank?? Het team van Inter wil perse aan de rechterkant van het veld zitten omdat ze ook de rechterkleedkamer hadden en dit volgens hun officiële fifaregels zijn?! Het gevolg dat beide teams in dezelfde dug-out zitten en niemand wil opstaan. Dit duurt zo een kwartier en ik vind het allang best want ik hoop zo dat het gewoon wat afkoelt. Tweeëndertig graden Celsius is gewoon geen weer voor een blanke en zeker niet om dan te voetballen. Toch gaat het redelijk de eerste helft. Het spel gaat over en weer, de eerste 10 minuten is voor Inter en daarna domineren wij de rest van de eerste helft. Ondanks aan beide kanten legio kansen zijn te noteren vallen er geen doelpunten. Het voorgenomen plan om het spel te verdelen is ook niet echt van toepassing omdat er vooral met lange ballen wordt gewerkt die hoog over mij heen zeilen.

De tweede helft lijkt goed te beginnen en na een minuut ligt de bal al in het netje maar op onverklaarbare of gewoon domme wijze staat er iemand buitenspel en wordt het doelpunt afgekeurd. Na 10 minuten krijgen we zelfs een doelpunt tegen. De doelpuntmaker, die in de eerste helft een schandalige overtreding van achter maakte die slechts met geel werd bestraft, pakte op het middenveld de bal af passeerde 2 man en scoort netjes in de korte hoek. De tweede helft lijk ik mezelf te hebben opgeblazen, speel dan ook dramatisch en wordt terecht gewisseld in de 75ste minuut. Nu begint het eindelijk te lopen en we komen al snel op gelijke hoogte. Hierna krijgen we nog genoeg mogelijkheden op zelfs een overwinning maar meer dan een gelijkspel zit er niet in. Met gemengde gevoelens kijk ik terug op de wedstrijd, wel gedebuteerd op het hoogste niveau van de Surinaamse voetbalcompetitie, maar helaas niet het verschil kunnen maken...

Woensdag moeten de nummers 1 en 2 spelen en hopelijk laten zij ook punten liggen. Doelstelling is nog steeds minimaal tweede en dus semikampioen te worden zodat volgend jaar mee kan worden gedaan aan de concacaf-cup (een soort championsleague) Aanstaande zaterdag tegen voorwaarts, de oudste club van Suriname. Nu maar eens winni (=surinaams voor winnen)

Groetjes Winnie
PS Jan mijn surinaamse nummer is 005978788637 het andere nummer is samen met mijn telefoon gestolen...

Aangezien de eerste column van mijn hand goed is ontvangen zal ik proberen hier een gevolg aan te geven.

Kwattavrouwen deel 2: Petra van Ojik (nee dit is geen spelfout)

Als je het maar laat.....niet dus!
Peetje is de gastvrouw van Hotel Krasnapolsky en ook de gastvrouw van “studentenhuis Kwatta” Deze goedlachse dame wordt met haar verschijning in verband gebracht met een chineesje en ik kan me dat enigszins wel begrijpen. In tegenstelling tot de andere parmantige dames produceert ze naar goed chinees gebruik boertjes na het eten en een scheetje laten is ze ook niet te verlegen voor... Gelukkig weet ze zich af en toe in te houden, aan de zijde van haar golfende vriendje komt ze weer helemaal in de rol als gastvrouw van de “Drentsccche” golfclub. Helaas kan ze zelf niet golfen maar heeft ze me belooft dat hier in Paramaribo en ver weg van het kritische oog van haar vriendje, te proberen een balletje in het gaatje te krijgen. In Paramaribo hebben ze een 9-holes golfbaan maar volgens Peetje stelt dit niks voor; “ze hebben geeneens bunkers!” Tot nu toe heeft ze zich nog steeds ver van de golfbaan weten te houden met allerlei smoesjes, maar ik hoop dat ze ballen toont en met mij de golfbaan onveilig gaat maken. En die bunkers, die kan je zelf toch ook maken??

Ondanks dat Peetje niet echt van uitgaan houdt is ze toch regelmatig in de stad te vinden. Maar ze heeft een aparte manier van uitgaan. Als ze in de kroeg of Starzz is wil ze altijd vlak voordat het echt mooi wordt weggaan, haar argument: straks wordt het minder leuk en dat wil ik niet meemaken! Zo presteert ze het elke keer weer om net voor het hoogtepunt weg te gaan, Wat heb ik een medelijden met haar vriendje....Toch heeft hij zich aan haar weten te binden door via de post een verlovingsring te sturen. Zal Petra een van de eersten zijn die zich in het huwelijksbootje waagt....de tijd zal het leren.